جامعهٔ توده‌وار

رسانه‏‌ها به آدمی می‌‏گویند که کیست ـ به او هویت می‌‏بخشند؛ به او می‏‌گویند که می‌‏خواهد چگونه باشد ـ به او انگیزه می‌‏دهند؛ راه رسیدن به این هویت را به او نشان می‏‌دهند ـ شیوۀ کار را یادش می‏‌دهند؛ به او نشان می‌‏دهند که حتی اگر از چنین هویتی محروم باشد چگونه وانمود کند که دارای آن است ـ راه گریز را نشانش می‏‌دهند. وجود فاصله میان هویت و انگیزه، به ابداع شیوۀ کار یا راه گریز منجر می‌‏شود. این شاید فرمول اساسی روان‌شناسی رسانه‏‌های گروهی امروزی باشد، اما فرمولی نیست که با رشد انسان‏ هماهنگی داشته باشد. بلکه فرمول جهانی غیرواقعی است که رسانه‏‌های گروهی ساخته‌‏اند و آن را دوام و بقا می‏‌بخشند.