مردانگی ایرانی

گذار از حکومت قاجار (حدود ۱۱۷۴ تا ۱۳۰۴ ھ.ش.) به حکومت خاندان پهلوی (۱۳۰۴ تا ۱۳۵۷ ھ.ش.) تغییراتی را در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران ایجاد کرد. این کتاب با تمرکز بر مفهوم مردانگی در ایران، انگارها و دریافت‌ها، قوانین، جنبش‌های سیاسی و رویّه‌های مردان را در هم می‌تند تا نقش آنان را به عنوان موضوع مطالعهٔ جنسیتی در تاریخ ایران روشن کند. این کتاب نشان می‌دهد چگونه مردان در دورهٔ رضا شاه متفاوت از اواخر دورهٔ قاجار لباس می‌پوشیدند، عمل می‌کردند، سخن می‌گفتند و فکر می‌کردند. به علاوه، تأکید می‌کند که چطور اندیشهٔ «مرد ایرانی شایسته» بودن، طی این دهه‌ها، تغییر کرد.

بالسلیو، با توضیح این‌که چگونه طبقهٔ ممتازِ در  حال  ظهورِ مردانِ تحصیل‌کرده در غرب، در بخشی از کوشش خود برای کسب تفوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، الگوی تازه‌ای از مردانگی را ساختند و تقویت کردند، نشان می‌دهد که چگونه این الگوی تازه پیشرفت‌های گسترده‌تری، از جمله ظهور ملی‌گرایی و فرایند نوگرایی، را در جامعهٔ ایرانی آن زمان بازتاب می‌دهد.